De drie leeuwenwelpjes op de berg in ZOO Antwerpen zien er zo lief en streelzacht uit. Maar zijn het ook in werkelijkheid doetjes? We voelen verzorger Anke aan de leeuwentand.  

We vieren op 17 juni de eerste verjaardag van de drie leeuwenwelpen. Zijn ze al hard veranderd?  

“Het zijn zalige dieren! Nu kan je mannetje Whisker goed onderscheiden, hij kreeg al snel zijn manen door en ziet er pluizig uit. Hij is het sociaalst en hij weegt ook het meeste. Hij laat zich vaak horen. Maar eigenlijk is het toch eerder een held op kousenvoeten op vlak van durf. Vrouwtje Winta is de kleinste van de drie, en ook de rustigste als je ze met elkaar vergelijkt. Vrouwtje Waka is dan weer de felste en stoerste, én de grootste slokop wat eten betreft. Ze krijgen allemaal al echt persoonlijkheid”, vertelt Anke vol vuur. 

Hoe is hun relatie met de volwassen dieren?   

“De welpen zijn heel speels. Ze bijten en klauwen in billen, springen op ruggen, vangen staarten, gaan heel hard rennen en triggeren elkaar zo om op elkaar te jagen. Ze oefenen spelenderwijs hun jachtcapaciteiten. De ene keer is de ene jager en de andere prooi, en de andere keer wisselt dat. Mama Tasa en tante Kira zijn zelf nog heel speels, dus die doen vaak mee. En ze verdragen ook veel. Vader Nestor brengt meer structuur. Hij is streng maar rechtvaardig en laat niet met zich sollen. Hij zal al eens eerder brullen of meppen. Hij dwingt respect af.”

En zijn het katjes om zonder handschoenen aan te pakken? 

“Neen, dat zou ik toch echt niet zeggen”, lacht Anke. “Het zijn roofdieren en ze hebben er het gereedschap voor. Ze scherpen hun klauwen regelmatig aan de boomstammen buiten en binnen. Vergelijk het met huiskatten, maar dan in supersize. En ook al zijn hun tanden nog melktanden, ze weten ze goed te gebruiken. Ze eten vlees en karkas. Voorlopig krijgen ze vooral ribbetjes, bot dat eerder gemakkelijker te breken is, maar ook dat zal niet lang meer duren. Wacht maar tot ze hun definitief gebit met indrukwekkende hoektanden en knipkiezen hebben.”